Późna degeneracja fotoreceptorów

Późne zwyrodnienie fotoreceptorów jest formą zaniku siatkówki, która występuje w zaawansowanych stadiach i podlega autosomalnemu recesywnemu wzorcowi dziedziczenia. Wczesne objawy kliniczne dotyczą głównie pręcików. Genem odpowiedzialnym za ten stan jest CEP290, który jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania fotoreceptorów.

Symptomy

Ta choroba siatkówki objawia się normalnym widzeniem po urodzeniu, ale zmiany są wykrywane w wieku od 1,5 do 2 lat. Morfologicznie, pierwsze oznaki pojawiają się w zewnętrznych segmentach pręcików między 5 a 8 miesiącem życia, z dezorganizacją i wakuolami u podstawy tych segmentów. W miarę postępu choroby dochodzi również do uszkodzenia czopków, co prowadzi do całkowitej degeneracji fotoreceptorów i całkowitej ślepoty między 3 a 5 rokiem życia.

Zarządzanie chorobami

Obecnie nie ma specyficznego leczenia, które mogłoby odwrócić lub zatrzymać postęp tego stanu. Postępowanie koncentruje się na zapewnieniu opieki wspomagającej w celu poprawy jakości życia chorego kota. Może to obejmować zmiany środowiskowe, takie jak dostosowanie domu do trudności wzrokowych kota.

Podstawy genetyczne

Choroba ta jest dziedziczona w sposób autosomalny recesywny. Dziedziczenie autosomalne recesywne oznacza, że kot, niezależnie od płci, musi otrzymać dwie kopie mutacji lub wariantu patogennego, aby być narażonym na ryzyko rozwoju choroby. Oboje rodzice chorego kota muszą być nosicielami co najmniej jednej kopii mutacji. Zwierzęta posiadające tylko jedną kopię mutacji nie są narażone na zwiększone ryzyko rozwoju choroby, ale mogą przekazywać mutację kolejnym pokoleniom. Nie zaleca się rozmnażania kotów będących nosicielami wariantów genetycznych, które mogą powodować chorobę, nawet jeśli nie wykazują objawów.

Raport techniczny

Późne zwyrodnienie fotoreceptorów charakteryzuje się postępującą utratą tych podstawowych składników widzenia i jest związane z mutacją w genie CEP290, który jest zaangażowany w funkcjonowanie i utrzymanie fotoreceptorów. CEP290 jest wysoce konserwatywnym białkiem u ssaków, zaangażowanym w wewnątrzkomórkowy transport białek niezbędnych do fototransdukcji w zewnętrznych segmentach fotoreceptorów. Odpowiedzialna za to mutacja, substytucja pojedynczego nukleotydu w intronowym regionie genu CEP290, generuje nieprawidłowe miejsce splicingu, powodując insercję 4 par zasad i przesunięcie ramki odczytu w transkrypcie mRNA. Powoduje to przedwczesne skrócenie białka CEP290, wpływając na zdolność pierwotnego cilium fotoreceptorów do transportu kluczowych białek do segmentów zewnętrznych, co jest niezbędne do ciągłej regeneracji dysków fotoreceptorów, a ostatecznie do widzenia.

Najbardziej dotknięte rasy

Abisyński
Amerykański curl
Amerykański krótkowłosy
Balijski
Bengal
Cornish Rex
Devon Rex
Donskoy
Europejski krótkowłosy
Hawańczyk
Highlander
Maine Coon
Manx
Munchkin
Ocicat
Orientalny długowłosy
Orientalny krótkowłosy
Peterbald
Pixiebob długowłosy
Ragdoll
Savannah
Szkocki fold
Syjamski
Singapur
Somalijski
Sfinks
Tennessee Rex
Tonkijski

Bibliografia

Menotti-Raymond M, David VA, Schäffer AA, et al. Mutacja w CEP290 odkryta dla kociego modelu ludzkiego zwyrodnienia siatkówki. J Hered. 2007 May-Jun